عکس | کشف یک کفش ۶ هزار ساله در غار

حدود ۲۰ صندل حصیری، ساخته شده از علف اسپارتو، که بیشتر آن‌ها ظاهراً برای کودکان در اندازه‌های کوچک ساخته شده در میان بقایای نیمه‌مومیایی شده ده‌ها انسان در غار خفاش در استان گرانادا (غرناطه) اسپانیا پیدا شده است.

مطالعه تازه می‌گوید کشاورزان عصر نوسنگی این کفش‌ها را ۶ هزار و ۲۰۰ سال پیش بافته‌اند. در این مقاله تحقیقاتی که تحت هدایت فرانسیسکو مارتینز سویا، باستان‌شناس در دانشگاه آلکالا اسپانیا، نوشته شده آمده است: «این مجموعه صندل‌ها اولین و بزرگ‌ترین مجموعه کفش‌های ماقبل تاریخ هم در شبه‌جزیره ایبریا و هم در اروپا محسوب می‌شوند که امری بی‌نظیر به شمار می‌رود.»

پیش از این قدمت قدیمی‌ترین کفش‌های شناخته‌شده به ۵ هزار و ۵۰۰ سال پیش برمی‌گشتند که در مکانی در ارمنستان پیدا شده بودند. چکمه‌های چرمی «اوتزی»، مرد یخی کشف‌شده در کوه‌های آلپ، نیز که روی صندل‌هایی از الیاف گیاهی کار شده‌اند به ۵ هزار و ۳۰۰ سال قبل بازمی‌گردند.

ماریا هررو اوتال، محقق در دانشگاه خودگردان بارسلونا و یکی از نویسندگان این مطالعه، به نشریه ال‌پائیس اسپانیا گفت از بسیاری از کفش‌های یافته شده در غار تنها بخش کفی آن‌ها باقی مانده است، با این حال هنوز یک جفت از کفش‌ها قسمت‌های بالایی و پوشاننده قوزک را که باید وجود می‌داشتند حفظ کرده‌اند.

به گفته او، نوار‌های بالایی این کفش‌ها «مانند صندل‌های ساحلی امروز از هم رد شده‌اند و با یک حلقه به مچ پا چسبیده‌اند.»

غار محل پیدا شده این کفش‌ها در قرن نوزدهم توسط معدنچیان محلی کشف و اشیاء درون آن غارت شد. ده سال پس از غارت غار، یک باستان‌شناس به نام مانوئل گونگورا وارد گفتگو با مردم محلی شد و پس از پی بردن به ارزش اشیاء باستانی توانست ده‌ها عدد از آن‌ها را بخرد.

در تحقیقات جمعی تازه که توسط حدود ۲۰ دانشمند از رشته‌های مختلف (از زمین‌شناسی گرفته تا مورخ) انجام گرفته است، پژوهشگران ۱۴ مورد از ده‌ها شیء یافت‌شده در این غار را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که دستکم ۴ مورد از آن‌ها قدمتی معادل ۹ هزار و ۵۰۰ سال دارند.

دکتر مارتینز در این باره گفت: «آن‌ها مربوط به دوره میان‌سنگی هستند، دو هزار سال قبل از ورود کشاورزی به منطقه.»

به گفته محققان، سبد‌های حصیری کشف‌شده در غار نیز قدیمی‌ترین سبد‌های موجود در اروپا محسوب می‌شوند. این سبدها، مانند اشیاء دیگر در غار، در مراسم‌های تدفین کاربرد داشته‌اند.

خوزه آنتونیو لوزانو، زمین‌شناس و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «در هر مکان دیگری سبد‌ها و صندل‌ها از بین می‌رفتند، اما به دلیل آب و هوای منطقه و توپوگرافی و مورفولوژی غار (که در آن رطوبتی وجود نداشته) این اشیاء به همان صورت حفظ شده‌اند که در اروپا بی‌نظیر است.»